Tegelijkertijd voel ik ook de energie stromen. Mijn ideeën, die al die tijd in mijn hoofd zaten, krijgen de ruimte om eruit te komen. En ineens heb ik zoveel ideeën dat ik bijna door de bomen het bos niet meer zie. Ik vind alles even interessant en leuk, dus ik wil het allemaal direct uitwerken. Gevolg: ik verzand in details, ik ben uuuuren aan het zoeken naar prachtige plaatjes en voor ik het weet ben ik totaal afgedwaald.

Een paar dagen later ben ik bezig met het schrijven van mijn nieuwsbrief. We zijn gaan kijken naar een nieuwe locatie voor de trainingen, workshops en verdiepingsdagen en weer overloop ik van enthousiasme en gedrevenheid. De nieuwsbrief is af, waarin ik een datum aankondiging wilde doen. Maar dan kom ik in een innerlijk gesprek…

“Als de website af is, dan verstuur ik mijn nieuwsbrief wel”“Als ik aanmeldingen heb, dan zal ik de dagen inhoudelijk gaan vullen”“Als mensen me moeten vinden, dan zal ik toch ook zichtbaar op instagram moeten zijn”“Als ik mijn website af heb, dan zal ik ook wat vaker dingen gaan posten”“Als ik op instagram ga, dan moeten mensen ook wel iets nuttigs zien Enz…..Mijn hoofd maakte een tweede kringetje en gedachten als: “wie zit er nou op mij te wachten, wat heb ik eigenlijk te vertellen, kan ik dit wel, enz” kwamen toen in de volgende ronde aan bod.Tot ik mezelf er weer even aan herinnerde dat perfectionisme en dat eindeloze innerlijke dialoog me niet verder ging helpen. Ik zette mijn verstand denkbeeldig in de tuin en dacht: “F*ck it… ik begin gewoon”